De kracht van je verlangen
Zo, zo, zo groot kan een verlangen zijn. Het gevoel dat je hart uitreikt tot helemaal bij die onbereikbare ander. Of het verlangen om vader of moeder te worden. Het werk te gaan doen waarvan je voelt dat het je missie is. De kracht van het verlangen is zo enorm dat het je verlangen alleen nog maar groter maakt. Wat kun je met zulke verlangens en hoe ga je ermee om wanneer ze onvervuld blijven? Een onderwerp dat vaak terugkomt in mijn coachsessies.
Het verlangen alleen al kan zo’n energie ontketenen dat we onszelf er gek mee maken. Bij de vervulling ervan kan het soms dan ook gebeuren dat we uit onze high vallen. Al snel is het leven weer gewoontjes. Ik moet dan altijd denken aan dat ik als kind heel graag bepaald speelgoed wilde en dat kreeg bijvoorbeeld voor sinterklaas. Enkele weken later verdween het toch weer in de kast.
Kunnen we dan zeggen dat de kracht van het verlangen niet zit in de vervulling ervan? Voor mijn gevoel wel. Het zit bij iets anders. Ik moet denken aan een opstelling met paarden die ik vorige week begeleidde.
Het verlangen in een opstelling
Er stonden representanten in het veld voor vader, moeder en het verlangen. Het verlangen was druk. Ze liep weg, kwam terug, bezocht de paarden en klom in de mesthoop. Ze wilde graag gezien worden. Ondertussen kreeg de persoon om wie het ging nauwelijks contact met het verlangen. Het leidde hem eigenlijk alleen maar af om zijn stukken aan te gaan die hij met vader en moeder had op te lossen. Het veld stagneerde steeds, ook zichtbaar bij het paard dat de hele tijd naast hem stond, zijn lichaam ‘op slot’.
Maar toen hij in de opstelling de patronen oploste van vanaf jonge leeftijd teveel dragen voor zijn vader en keuzes maken gebaseerd op angst, wat hij van zijn moeder had overgenomen, werd hij opeens vrij. Hij kon weer contact maken met het verlangen en hand in hand liepen ze, samen met het paard dat door het doorbreken van de patronen weer losgekomen was, rustig de paddock in. Het contact met zijn verlangen werd normaler voor hem.
De andere kant van het gemis
Het verlangen is de andere kant van het gemis. Een sterk verlangen duidt vaak ook aan wat er niet is. Wat je als het ware aan de achterkant op moet halen, om aan de voorkant je verlangen te leven. Wat er in je verleden, terug in je gezin van herkomst, op te lossen is, zodat je vrij bent om in het hier en nu je werkelijke verlangens te leven, in plaats van telkens weer te blijven verlangen en dagdromen, terwijl je de tools mist om het te realiseren.
Hoe vaak ik bij mijn gemis ben weggelopen een oneigenlijk verlangen achterna. Tot ik ontdekte dat in elk verlangen een gemis schuilt dat graag aangekeken wil worden. Als ik dat dan doe, bijvoorbeeld door een opstelling, sessie of er gewoon er gewoon eens goed op in te voelen.
Hoe kijk ik mijn gemis dan aan?
Je kunt jezelf afvragen: wat zal de vervulling van mijn verlangen brengen? Welk gevoel heb ik dan? Mis ik dat nu? Hoe lang al? Hebben mijn ouders mij dat wellicht ooit niet kunnen geven? En belangrijker: hoe kan ik dat nu als volwassene mezelf geven.
Zo blijf je niet afhankelijk van de vervulling van je verlangen voor je levensgeluk. Ook als je verlangen niet uitkomt, kun je dan een vervuld leven hebben. En komt het wel uit? Dan is het prachtig, want het is een belichaamd, oprecht verlangen dat jij hebt weten te manifesteren.
Dieper in je verlangen duiken?
Je kunt bij mij een opstelling met paarden of een 1:1 sessie doen, waarin we kunnen werken rondom jouw verlangen. Daarnaast begeleid ik samen met Wietse Vriens van Torxa Opstellingen van het Verlangen tussen de paarden. In deze vorm van opstellingenwerk maak je één zin van je verlangen en de woorden daarvan stellen we op met menselijke representanten. Zij laten zien welk gemis je aan hebt te kijken, je voelt het meteen, om voluit jouw verlangen te gaan leven. Op 25 november is er weer zo’n dag.
